Bekir GÜNEŞ - ÖZEL
DİYARBAKIR - Engellilere acıyarak bakanlara karşı Diyarbakırlı görme engelli Süleyman Acar'ın hikayesi tokat gibi geliyor. Acar'ın yaşama karşı verdiği azim dolu hikayesi herkese örnek oluyor.
Süleyman Acar, 31 yaşında doğuştan görme engelli ve bir kulağı duymuyor. Diyarbakır Bağlarlı olan Acar, Diyarbakır'da körler okulu olmadığı için ve şehir dışına da çıkamadığı için okuyamadığını söylüyor.
Yedi çocuklu bir ailenin en küçüğü olan Süleyman 2003 yılında annesini kaybetti. O günden sonra çok büyük zorluklar yaşadığını anlatıyor.
Acar, "Annem öldüğünde 14 yaşındaydım, çorabımı bile giyemiyordum, tek başıma hiçbir ihtiyacımı karşılayamıyordum. Üvey annem bir yıl boyunca kendi kendime yetmem için yardımcı oldu. Sonra öz bakımımı kendim yapmaya başladım" dedi.
Acar, 2001 yılına kadar sara hastalığıyla uğraştığını ve tedavi gördükten sonra iyileştiğini belirtiyor. Okul okuyamamanın boşluğunu da radyolarla dolduran Acar, sesli romanlar, hikayeler, arkası yarınlarla ve gönüllü okuyucuların okuduğu kitaplarla kendisini yetiştirmeye çalışıyor.
Bedensel engelli arkadaşımın kitabını satmayla başladım
Süleyman Acar, kitap satma macerasını da şöyle anlatıyor, "2014'te başladım kitap satmaya. Zeynep diye bedensel engelli bir arkadaşım vardı. Zeynep bir kitap yazmıştı ve ücretsiz olarak bu kitabını insanlara satıyordu, çünkü parasını istemeye utanıyordu. O yüzden Zeynep'e kitaplarını satmayı ben teklif ettim. Kitaplarla sokak sokak gezerken kendimde bu potansiyeli farkettim.
Önce Dağkapı Meydanı'nda satmaya başladım. Dağkapı Meydanı'nda yaşanan üzücü bir hadise nedeniyle Sanat Sokağı'na geldim. Sonra burada zabıtalar musallat olmaya başladı. Kitaplarımı kaldırdılar. Belediyeye amirleri ile görüşmeye gittim. Beni zabıta amirliğinin önüne bırakan kişi unutmuş bana merdivenlerin etrafının açık olduğunu söylemeyi. 2 dakikada çıktığım basamakları bir adımda düşüverdim. Sağ kolum kırıldı. Kolum alçıdan çıktıktan sonra Belediye Başkanı Cumali Atilla'ya dedim ki, 'sayın başkanım ben Sanat Sokağı'nda kitap satıyorum. Bazen yağmur yağıyor kitaplarım ıslanıyor, bazen zabıtalar musallat oluyor bazen kafeler rahatsız oluyor. Başkanım dedim sizden bir kulübe veya bir konteyner istiyorum dedim" dedi.
Acar'ın Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi'ne kayyum olarak atanan Cumali Atilla ile yaşadığı ilginç diyalog ve ona söylediği şarkı da oldukça dikkat çekici:
“Başkan bana dedi ki Süleyman'ım sen bu işten ayda aya ne kadar kazanıyorsun? Dedim ki değişiyor. Bazen günde 5 kitap satarken bazen 15 günde bir kitap satamadığım oluyor. İlla bir rakam isteyince 300 lira dedim. Dedi ki Süleyman'ım ben sana aydan aya 300 lira versem sen evden çıkmazsan olmaz mı? Bakar mısınız cevaba. Sinirlendim orayı terk ettim. Döndüğümde diğer engelli arkadaşlarım Başkan'a türküler söylüyorlardı. Sıra bana geldi iyi ki de gelmiş.
Rızkımı veren Hüda'dır kula minnet eylemem
Söylediğim Türkü şuydu; 'Bir acayip derde düştüm herkes gider karına, bugün buldum, bugün yerim hak kerimdir yarına, dünyaca tamahım yoktur bu dünyanın varına, rızkımı veren Hüda'dır kula minnet eylemem. Bu türküden sonra başkan bana derdini de mesajını da anladım kardeşim dedi. Bir süre baktım ses seda yok. Bir müzik hocamız vardı Zilan hoca. Sümer Park'ta çocuk korosu yetiştiriyor. Birkaç defa benim için belediyeye gitti görüşmeler yaptı.
O görüşmelerin sonunda o kulübe buraya kuruldu. Sonra raf yaptırdım, elektriği çektirdim. Sonra hemen arkamda duran Azim Kitap yazan levhayı yaptırdım. Çünkü bütün bunları ben azimle mücadele ile inanıyorum başarabildiğime. Ondan sonra cam sehpayı aldım.”
Süleyman Acar'ın yaşamında radyonun da çok önemli bir yeri var. Radyonun kendisi için bir okul olduğuna dikkat çekerek şunları söyledi:
“Yayın evleri ile iletişime geçiyorum. Bazen yazarlar kitaplarını gönderiyorlar. Tabi ücretsiz kabul etmiyorum. İstisnalar hariç ücretsiz kabul etmiyorum. Kimsenin beni hayır aracı olarak kullanmasına izin vermiyorum. Kimsen bir lira bile para kabul etmiyorum. Radyo benim için bir klavuzdur, bir rehberdir, bir okuldur. Çok üzüldüğüm zaman ağlamaya ihtiyaç duyduğum zaman radyomu göğsüme bastırırım. Sarılacak kimseyi bulamazsam Radyo'yu göğsüme bastırırım.”
Kitaplarını çalıyorlar
Acar'ın görme engellinden faydalanan bazı kişiler kitaplarını çalıp kayıplara karışıyor. Bu durumdan da rahatsız olan Acar, emeğinin çalınmamasını isteyerek, "Bir de görme engellimden yararlanarak kitaplarımdan çalınmalar oluyor eksilmeler oluyor. Toplarken değil üst üste atıp topluyorum. Fakat ertesi gün serdiğimde eksiklikleri fark ediyorum çünkü masam 30 adet kitap alıyor bazen 28 ya da 29, 26 olduğunu fark ediyorum. Yani emeğim çalınıyor bazen. Bunun da bir son bulmasını istiyorum ama ne yapılabilir onu da bilmiyorum" diye konuştu.
Süleyman Acar'ın Diyarbakır'daki en önemli sorunlarından biri de halk otobüslerine karşı. Ücretsiz bindikleri için halk otobüslerinin kendilerini görmezden geldiğini belirterek,"Bir sorunum daha var özel halk otobüsleri. Bu otobüsler özel halk otobüsleri olmasına rağmen engelli kartlarından dolayı belediyeden beli bir para alıyor. Bu ücreti almalarına rağmen engelli görünce almıyorlar. Biz otobüs bekliyoruz. Bizi görünce gaza basıp gidiyor ve almıyorlar. Belediyeye şikayet ediyorum. Belediye gereğini de yapıyor ama yetmiyor. Bir saat içinde belki 6-7 araba aynı şeyi yapıyor bana " dedi.
