Solmayan çiçektin sevda çölümde
Bana hep umuttun yıkık halimde  
Eskiden duaydı ismin dilimde
Adını anacak dil bırakmadın 

Geleceğim zaman sessiz beklerdin
Pencereden bakıp yolu yoklardın
Bana sarılınca ne hoş koklardın
Belini saracak kol bırakmadın

Falcı konuşurken bende dinlerdim
Biri var deyince “seni” anlardım
Çıkacaksın diye ümit ederdim
Artık baktıracak fal bırakmadın

Sevinçten uçardın hemen öperdin 
Sen öptükçe bende yürek kopardın 
Daha kapıdayken cilve yapardın 
Kapını çalacak el bırakmadın

Aşkımız destandı bütün dillerde
Hasretini çekmek varmış kaderde
Hayalin gözümde gitmeyen perde
Elini tutacak el bırakmadın 

Yaşadığımız aşk kalsın yerinde
Özlemle doluyum Bursa şehrinde
Ankara o kadar uzak değil de
Atlayıp gelecek hal bırakmadın