Melül mahsun axan Dicle Nehri’nin,
Çayda çırasi yox diyiler ana.
Bağlar, Ben u sen’in, Saraykapi’nın,
Gözyaşi qurumiş diyiler ana.
&
Hani “tatli var tatli”diye bağıranlar?
Hani gidenın arxasından çağıranlar?
Hani çıxari de çüküfte yoğuranlar?
Hayali yıkılmış diyiler ana.
&
Boşına mi yedıx yağli kırbaci?
Eskiye baxtıxça cigerım aci,
Hani sütbeyaz, şatır, taklaci?
Yarana tuz kalmadi diyiler ana.
&
Xain eller balta vurmiş tarihe,
Yürek dayanmi Ğaziköşke, Hewsel’e,
Utanır oldum baxınca maziye,
Diyarbekır mi kaldi diyiler ana.
&
Paha biçilmez degeri varken hiç’ın,
Mühür elındedır besmelesız piçın,
Senın, benım gibi bu AMİD için,
Şair Demir öldi getti, diyiler ana.
