Kalbimin surunu o inşa etti,
Yıkamaz kimse, varken dudakların.
Sevdanın çölünde hasrete kattı,
Ateşten yaman korken dudakların.
Bir ıssız limandır yeşil gözlerin,
Canımdan can alır acı sözlerin,
Yıllardır çözmedin, bana buzların,
Meçhul bir köydü, kiraz dudakların.
Ben şeytana kolay kolay uymazken,
Ellerin sözünü asla duymazken,
Resmini öpmeye bile kıymazken,
Zalimce bana kıydı dudakların.
Neden şifa olmaz bendeki derde?
Lezzeti bulunmaz karpuzda, narda,
Bir kere emdirmedin, tenha yerde,
Beni bir paspas saydı dudakların.
Aslı gibi beni Kerem eyledi,
Kalbin sarayımdır diye söyledi,
Ahdınla, o ikrarın böyle miydi?
Verdiği sözden caydı dudakların.
Dağ, taşı delerdim yüce bendimle,
Sende alay ettin, yemin, andımla,
Hem dünya alemle, hem de kendimle,
Başımı derde koydu dudakların.
Dilerse şeytanı bile kandırır,
Leyla olur sanki Mecnun yandırır,
Seherde, gecemde, mehtap andırır,
Güneş sönük kalır, ay dudakların.
Şair Demir ne dediyse inanmaz,
Bilmez mi aşk hiç hafife alınmaz?
O da bilir seven ile oynanmaz,
Gözümü de oydu o dudakların.
