Geçen hafta televizyon ekranlarına yansıyan bir görüntü hepimizin yüreğini dağladı. Hatay’da “Açım, işsizim, evde çocuklarım zor durumda, çocuklarım aç” diyen bir baba, çaresizliğini önce haykırdı sonra benzinle kaplı giysisine çakmağı çaktı. Vücudunda ikinci derece yanıklar oluşan Adem Yarıcı, hastanede geçirdiği kalp krizi sonucu vefat etti.

Geriye çok dramatik bir hikaye bırakan Adem Yarıcı, iki çocuk babasıydı. İş arıyordu sürekli. Başvurduğu yerler ekonomik krizi gerekçe gösterip “işçi alamıyoruz” diyordu.

Özel sektörden artık umudu kesmişti Adem Yarıcı. Bu nedenle devlet kapısı yeni adresi olacaktı.

Bu kez Antakya Belediyesi’nin kapısını çaldı…

“İş istiyorum” dedi yetkililere…

“Form doldurun sizi ararız” sözlerine karnı toktu…

Çatıya çıktı, belediye binasında canına kıymak istedi.

Zor ikna oldu, kendine ve hayata bir şans daha vermek istedi…

“İki ay sonra işe başlayacaksın” sözü yalan oldu…

Adem Yarıcı ise kendisine ve hayata tanıdığı süreyi bir başka devlet kurumu olan valilik binası önünde sonlandırdı…

Ölmeden iki gün önce çocuğunun doğum günü için bir arkadaşından “Bir kola parası verir misin?” diyecek kadar yoksul biriydi Adem Yarıcı.

Büyük bir dramı da 65 yaşındaki Layike Kılıç yaşıyor. Diyarbakır’da kızı ile birlikte tek gözlü bir evde yaşayan Layike Kılıç, yoksulluğun resmini “bir hafta boyunca kızımla makarna yedik” diyerek anlatıyor.

Eşini 35 yıl önce kaybeden Layike Kılıç, biri kız iki çocuk annesi. Aslen Kulp İlçesi, Taş Köprü (Gelêyê Goderne) Köyü nüfusuna kayıtlı.

Eskiden 100’den fazla ailenin ikamet ettiği köy, askeri operasyon bölgesinde yer aldığı için 1993’te “güvenlik” gerekçesiyle boşaltılmış. 2005’te çıkarılan Zarar Tazmin Yasası’yla geri dönüşler olsa da Kılıç ailesi, evleri yakıldığı için geri dönememiş.

Yeşil Kartlı olan ailenin tek geliri anne Kılıç’ın iki ayda bir aldığı 551 TL’lik “Dul” maaşı.

Yapılan son araştırmalara göre ülke halkının en temel sorunu ekonomik kriz. Yani işsizlik, geçinememe, yoksulluk… İnsanlar bu nedenle kaygılı ve mutsuz.

Bir ülkede işsizlikten, parasızlıktan, geçim sıkıntısından insanlar canlarına kıyacak duruma gelmişse, yöneticilerin de şapkayı çıkarıp düşünmesi gerekir.