Sensiz gecelerin hüznüne bürünmüştü ılık havanın kasveti, kaybolup gitmelerinin ardından çığlıklar yüreğimde yükseliyordu.
Yaşamın zorlukları içerisinde kayboluyordu ince ruhum. Yürüyorum ıssız sokaklarda, korkak adımlarla, ürkek bakışlarla bakıyorum geçtiğim yollarda, sonra suretin belirleniyor gözlerimin ince perdesinde yokluğunla savaşıyorum, kahpe düşünceler beynimi kemiriyor. Gecenin zifiri karanlığında yokluğuna haykırmak istiyorum. Arıyorum seni geçtiğim bütün sokaklarda, yüreğimde bir acı, gözlerimden yaş damlaları akmaya başlıyor ince ruhuma. Nereye gittiğimi bilmeden gidiyorum, ağlayarak gidiyorum, yol boyunca arkama bakmadan seviyordum seni, ölürcesine, karanlık sokaklarda arıyordum sadece seni...
Yorgun düştü yaşlı bedenim, yürüdüğüm sokaklarda gören çocuklar deli diye bağırmaya başlamıştı, peşimde gelen çocuklar sormaya başlamıştı, kimi arıyorsun diye, kanıyor kalbim kanıyordu, çünkü sen karanlıklarda bile yoksun...
Kalbimden atamadım seni, hep varlığın yaşam kaynağım olmuştu ayakta durabilmem için, ama sen yoksun her yerde arıyorum seni zifiri karanlığın hakim olduğu arka sokaklarda, hep hasrettim ben sana; oysa sen hep bana gülüm derdin, şimdi ne oldu da sana böyle ve sen yoksun yanımda kimse bana ağlama demiyor, kimse ruhumun ince teline dokunmuyor, kimse saçlarımın telini okşamıyor senin okşadığın gibi, bak halen eskisi gibi resimlerin baş ucumda, hani ben seni çok severdim ya, hiç seni kırmayacağım derdin ya, sonra öperdin, ellerimden tutup sevdiğim derdin, hani beni hep arkadaşlarına anlatırdın ya, şimdilerde ne oldu sana, bittimi yüreğindeki sevgin, bitmediğini ikimizde biliyoruz. Sevgi düştü mü yüreğe tükenmesi mümkün değil...
Bilesin ki, seni beynimde ve yüreğimde çok seviyorum. Gökyüzü gürlediğinde sanki çıkıp gelecekmişsin gibi gökyüzüne bakıyorum. Yıldızlar kadar hep güzeldin sen ve ben sana aşıktım. Sana olan aşkım hiç bitmedi ki, senin yerine hep yıldızlara bakıyorum. Çünkü sen benim en güzel yıldızımdın. Gökyüzünden yıldızlar kayıp gider ya, sende öyle kayıp gittin, geçen o güzel günlerimiz sadece geride kaldı acı ve sevinçleriyle. Sen düşünmedin sevgilim sevmemişsin sen hiç beni, senle mutlu olacaktık. Sen bıraktın sen beni benle, madem sevgiye zamanın yoktu neden gülerek oyun oynadın, peşimden geldin, gelirken de birden durdun, sana beddua etmiyorum hep mutlu olmanı isterim. Hiç karşına çıkmıyorum, tek olmadığını da biliyorum. Sensiz nefes bile alamıyorum, ama sana hiç belli etmiyorum. Sensiz ben nefes almıyorum desem yalan olur, aldığım nefes sadece ayakta kalmamı sağlıyor. Eskisi kadar sevmiyorum çünkü sen yoksun, Bensiz şimdi mut-lu-mu-sun? Gerçek bir aşk buldun mu? Onula mutlu bir yuvan oldu mu? Biliyor musun artık senin ismini bile anmıyorum, sevemezsin sen biliyorum senin içinde zerre kadar sevgi yok ve itiraf ediyorum arkandan ne ağladım, nede acı çektim sana söyleyenler de yalan atmışlar seni hayatımda çıkardığım gün, seni silip yeni bir aşk yaşadım ve ben şimdi o aşk için ölüyorum. Uğruna ölebileceğin tek aşk insanın evladına olan aşk'ıdır...
