ÖZEL HABER-Mehmet TÜRK
Sahne önce Çekdar Orhan’ındı. Orta sahada topu kapıp o karakter dolu koşuyu yaptığında, tribünlerdeki kalpler bir anda hızlandı. Çekdar’ın başlattığı atak, Amedspor’un bu yılki hikayesinin bir özeti gibiydi: Vazgeçmeyen, yılmayan, son düdüğe kadar inanan bir takım.
Topu sağ kanatta Murat Uçar devraldı. Soğukkanlı, ölçülü, usta işi bir orta gönderdi ceza sahasına. O an zaman, yavaşladı sanki… Ve tam orada, olması gereken yerde Mbaye Diagne vardı. Tecrübesiyle, sezgisiyle, gol kokusuyla son sözü söyledi kral. Diagne’nin vuruşu ağlara giderken sadece bir gol değil, Amed'in yüreğinden kopan bir çığlık yükseldi.
Stadın içi bir anda duygu seline döndü. Futbolcuların birbirine sarılışı, kulübenin sahaya koşuşu, taraftarların gözlerindeki ışık… Hepsi bir araya geldiğinde ortaya çıkan manzara, Amedspor’un 1. Lig’de şampiyonluğu ne kadar çok istediğinin adeta fotoğrafıydı.
Bu gol sadece üç puanı yazmadı haneye; bu gol, bir kentin umudunu, bir takımın inancını, bir sezonun kaderini yeniden ateşledi. Amedspor, şampiyonluk yürüyüşünün ne kadar güçlü olduğunu bir kez daha gösterdi.
Ve o an… 90+2’de gelen o gol…
Belki de bu sezonun kırılma anı olarak tarihe geçecek.