Parazitlik, doğada bir “kötülük” olarak tanımlanmıyor.Bir hayatta kalma biçimi.Enerji harcamadan yaşama tutunmanın, kolay olanı seçmenin bir yolu. Parazit canlı çalışmaz, üretmez, risk almaz; var olanı kullanır. Çünkü doğada ahlak yoktur, denge vardır.Ama insan söz konusu olduğunda tabii ki işler değişir.
İnsanın farkı tam da burada başlar. Biz insanlar sadece yaşamakla yetinmeyiz, nasıl yaşadığımızı da sorgulamalıyız.Bu yüzden “parazit insan” dediğimizde mesele biyolojik değil, ahlakidir.
Peki biz insanlar neden parazit gibi davranırız?Bana kalırsa bunun cevabı çok karmaşık değil.Çünkü üretmek zordur, emek vermek zordur, sorumluluk almak, düzen kurmak, hata yapmak ve sonuçlarına katlanmak zordur.
Buna karşılık başkasının emeğinden beslenmek, onun enerjisini kullanmak, onun alanında var olmaya çalışmak çok daha kolaydır.
Parazit insanlar genelde güçlü değildir ama güçlüymüş gibi görünmeyi severler. Kendi ayakları üzerinde duramazlar ama başkalarının omzuna yük olmaktan da rahatsız olmazlar. Verdiklerinden çok aldıkları hâlde bunu hakları sanırlar.
Doğadaki parazit canlı, yaptığı şeyin farkında değildir.İnsan ise çoğu zaman farkındadır ama yine de devam eder.İşte fark burada derinleşir.
Doğadaki parazit canlı içgüdüsel davranır, bir dengeye hizmet eder. Peki ya parazit insan? Kendine hizmet etmeye çalışır.
Hayatın ilginç bir tarafı var:Doğada parazitlik bir süre işler, sonra denge bozulur ve konağın zayıflaması, parazitin de sonunu hazırlar.
İnsanlar için de bu böyle, emek vermeyen ve başka emeklerin gölgesinde yaşayan yavaş, yavaş kendi sonunu da hazırlar.
Doğada parazit olmak içgüdüsel olabilir sevgili okur. Ama insan için bu bir tercihtir ve her tercih insanın kaderini şekillendirir.
Bu yüzden kendimizi sorgulamayı unutmayalım çünkü hayat bazen kendimizi fark edemeyecek kadar hızlı olabiliyor.