Açılışın yapıldığı Sezai Karakoç Kültür ve Sanat Merkezi dopdoluydu.
Sanata ve sanatçıya her daim hak ettiği değeri veren Diyarbakırlılar’ın ilgisi, birçok katılımcıyı şaşkına çevirmişti.
40 yıl önce Kürt Sinemasının hayat bulması için çabalayan Yılmaz Güney’in yol arkadaşları, çok güzel çalışmalara imza atmışlar.
84 adet film.
Bu festivale katılım sağlamış olan eserlerin sayısı.
Bunların yarısı Kürtçe ve özellikle de kadın yönetmenler tarafından çekilmiş eseler.
Sen kalk bunca yıllık talana, yok sayılmaya, kayyuma ve ketumluğa rağmen, böylesi kıymetli bir çalışmaya ev sahipliği ya.
Hakikaten Büyüksün Diyarbakır.
Dünya, hikayelerle bir araya geliyor …
Slogan bu ve çok dilli bir çalışma.
Gerçekten de hikayesi olmayan insanların, başka insanlara vereceği pek bir şeyi olmaz. Bu anlamda Diyarbakır’ın, bunca hikayeye ev sahipliği yapıyor olması, ‘hele bi dinleyin bizi, nelerimiz var nelerimiz’ der gibi duruyor ekranlarda.
Evet, hele bir dinleyin bizleri.
Dinleyin ki dinleyelim bir birimizi.
Ve yaşanmış bunca acıyı, sanatın ü güzel ve iyileştirici yanıyla tedavi edelim.
Barışın yarasını,
Özgürlüğün sancısını
Demokrasinin ağrısını sanat ile def edelim.
Ve bir birimize hikayelerimizi sunalım ki, kaynaşsın ruhumuz.
Yaşasın sanat
Yaşasın bu iş için emek sarf edenler.