Özel Haber - Fatma Temel
Diyarbakır’da Eyvan kültüründen bahsetmeden önce eyvanı tanımlamak daha doğru olur. Eyvan, Yarı kapalı bir mekân olan eyvan, çoğu kez çift merkezli, yüksek tutulan kemerlerle avluya açılan bir yaşam alanıdır. Hem avludan odalara geçişi sağlaması, hem de yaz aylarında yarattığı gölgelik ve serinlik ile günlük yaşamın sürdüğü bir mekândır.
Diyarbakır “Eyvan Geceleri” bir kent meclisi, bir irfan meclisi, arkadaşlığın, dostluğun, sevginin pekişmesi, şiirlerin ve manilerin okunduğu mekandır. Sosyo-kültürel bütün olayların konuşulup münazara edildiği, saygının, edep ve nezaketin olduğu ve bu kültürün yeni nesillere aktarılmasını amacını taşıyan 1980’ler öncesi ‘’Velime Gecesi” olarak bilinen bu geceler, 1980 sonrası günümüzde “ Eyvan Gecesi “ olarak adlandırılmıştır.
Diyarbakır’ın taş evleri 5 bin yıllık geçmişe sahip
Diyarbakır’da köklü bir mimari gelişiminin varlığını ortaya koyan eski yapıların başında evler gelmektedir. En az 5 bin yıllık bir geçmişe sahip Diyarbakır’ın evleri de; yüzyılların verdiği tecrübe neticesi gelişerek, kentin tarihi kimliğine ve iklim şartlarına uygun durumuna getirilmiştir. Evlerin itinayla inşa edilmesi kendine özgü karakteristik özellikler taşıyan bir mimari yapının oluşmasını beraberinde getirmiştir. Diyarbakır evleri genellikle kara bazalt taşından inşa edilmiştir. Evler çoğu zaman bodrum kısmı bazalt taşından, üst kat ise arası tuğla dolgu ahşap karkas olarak inşa edilmiştir.
