Maraş merkezli 6 Şubat’ta meydana gelen depremin hemen ardından en çok yıkımın yaşandığı Hatay’da soluğu aldılar. Gelir gelmez arama-kurtarma çalışmaları, ardından gıda dağıtımı, son olarak depremzedelerin en çok ihtiyaç duyduğu çadır kurma işine giriştiler. Her yerde “Şırnaklı ekip yardımımıza koştu” söyleniyordu. En son Samandağ’da kurulan Hatay Deprem Dayanışma Merkezi’nde göründüler.
Depremin 3’üncü günü Şırnak’ın Uludere ilçesinden Hatay’a gelen 15 kişilik gönüllü bir ekip; günlerce dur durak bilmeden arama kurtarma çalışmalarına katıldılar, soğuk havada bir araçta dip dibe uyumak zorunda kaldılar, kimi günler yiyecek bir şeyler dahi bulamadılar, ancak “of” demeden depremzedelerin yaralarını sarmaya çalıştılar. Bir süre sonra ekipten bazıları kimi sağlık sorunları nedeniyle geldikleri kente geri döndü. Ekibin sayısı önce 7’ye daha sonra 1’e düştü.
Ekipten geriye kalan Gazi Sak, şu an hem gıda dağıtıyor hem de çadır kuruyor. Samandağlı iki genç ile birlikte hareket eden Sak, dayanışmaya gelen talepler üzerine ihtiyacı olanların çadırlarını kuruyor. Son 10 günde hem kendisi hem de ekibiyle birlikte en az 150 çadır kurdu. Yanındaki gençlere çadır kurmayı öğreninceye kadar da kentte depremzedelerin yardımına koşmayı sürdürecek.
ÇADIR KURMAYI HATAY’DA ÖĞRENDİ
Sak, “Çadır kurmayı Hatay’da öğrendim. Farklı farklı çadırlar kurdum. Eğer daha önce kurduğum çadırsa işimiz erken biter, yoksa iş uzar.”
Hatay Deprem Dayanışması grubunun çadır kurum birimine gönüllü kayıt yaptıklarına dikkat çeken Sak, “Başvuran herkesin çadırlarını kurmaya gidiyoruz. Oraya başvuranlar bize adres ve konum atıyorlar. Bu ailemiz de bugün başvurdu. Konuma geldik. Çadırı kuracağız" diyor.
Kentte en çok çadır ve hijyen malzemelerine ihtiyaç duyulduğuna vurgu yapan Sak, şöyle devam ediyor: “Seralar çok sıcak, havalar ısındıkça insanlar seralarda yaşayamıyor. Yeri geldiğinde 10 çadır kuruyoruz. 15 gündür sürekli çadır kuruyoruz. Başvuran herkesin çadırını kuruyoruz. Şu ana kadar 150 çadır kurduk. Şırnak’tan gönüllü olarak geldik. Çoğu arkadaşımız dönmek zorunda kaldı. Burada Samandağlı gençlerle birlikte çalışıyoruz. Buranın yerlileridirler ve bana da rehberlik yapıyorlar.” (M.A)
