7 Ekim 2023 tarihinde Hamas'ın silahlı kanadı İzzeddin el-Kassam Tugayları'nın, İsrail geneline geniş çaplı saldırısı ile başlayan çatışmalar oraya cehennem yaşattı.

Talan edilen bir coğrafya, on binlerce ölü, yüz binlerce yaralı, tamiri neredeyse imkansız psikolojik buhran.

Bunca zamandır, neredeyse bütün dünya sadece izlemekle kaldı.

En fazla tepki, kimi ülke ve kurumların ‘Olaylar endişe ile takip ediyoruz’ cümlesi oldu.

Tabi bunun yanında yorumlar, haberler de dur durak bitmeden devam ediyordu.

İşte “Hamas şunu yapmasaydı bu böyle olmazdı”, “İsrail dünyadan silinmeli” arasında gidip geliyor yorumlar.

Kendimi bildim bileli, masa başında yapılan analizlerden nefret etmişimdir. Ve bu yorumları yapanların ağızlarına terlikle vurasım oluyor.

Ve tabi ki, (sözde) Dünya’nın tüm sorunlarını çözmek için kurulmuş olan Birleşmiş Milletler’in “Pişkinler Milletine” dönmüş olmasını da unutmayalım.

Dünya yıkılsa verdiği en fazla tepki kaygı içindeyiz.

Sen, kaygı içinde olacak bir kurum değilsin diyen yok tabi.

Neyse, İsrail, bir coğrafyayı talan etti.

Yerle bir etti.

Demografik yapısını bozdu.

Tamiri imkansız acılar yaşattı.

Ve en son birkaç gün önce ABD Başkanı Donald Trump’ın çabasıyla (!) taraflar arasında bir ateşkes sürecine girildi.

Ateşkesin birçok maddesi var.

Herkes ‘kendisinin haklılığı’ peşinde.

Herkes kendi galibiyetini kutlama ve kutsama derdinde.

Mesela kimse çıkıp, Madem bu kadar kolaydı ne diye bunca zaman beklediniz ateşkes için?

Madem, canı cehenneme bir kağıt parçasını imzalayıp ekranlara gülücük yollayacaktınız ne diye bunca acıya kapı araladınız?

Madem, artık barış ve inşa zamanı diyecektiniz ne diye talan ettiniz bunca insanın hayatını ve coğrafyasını?

Her şey bir yana, bunca çocuk niye öldü?

Açlıktan öldüler.

Soğuktan öldüler.

Bombalanarak öldüler.

Kimsesiz kaldıkları için öldüler.

Evet, niye?

Bunca acının hesabı ve kitabı yapılmayacak mı?

Günün sonunda bir ‘Z Raporu’ çıkartılmayacak mı bu yaşananların?

Kürtçe’de güzel bir söz var, tam da bu durumu tarif ediyor.

“Tevçûnjikîsêbavênxwe”

Maalesef öyle.

Yazık…

Ateşkes olmasın anlamına gelmesin yazdıklarım.

Ateşin dinmesi, savaşın bitmesi ve ölümlerin son bulması önemli ve kıymetlidir.

Ama birileri de çıkıp yazık oldu diyebilmeli.