On binlerce insanı meydanlarda toplamak kolay değil. Gerçi bizim coğrafyamızda bu zorluk çoğu defa aşılıyor ama yine de zorlukları var.
Hep dert, hep tasa ve hep bir yaşam koşuşturması içinde olan bölgemizde, zaman zaman da olsa güzel şeylere alkış çalmak mümkün olabiliyor.
Geride bıraktığımız hafta Diyarbakır cıvıl cıvıldı.
Bir yandan Kitap Fuarı, diğer taraftan Diyarbakır Kültür Yolu Festivali ve en muhteşemi de Koma Amed konseri.
Tüm eksikliklere rağmen bunca kitap ve yayın evinin tekrar Diyarbakır’a gelmiş olması harikaydı. İnsanlar kitaba da okumaya da doydu. Kim bilir belki de doyamamıştır. İnsan kitaba doymaz hakikaten. Okudukça okuyası geliyor.
Binlerce insan, öğrenci, kadınlı ve erkekli Diyarbakırlı, 9 gün boyunca fuar alanına gidip o havayı soludular. İmza stantları, söyleşiler ve dinletiler birbirini takip etti.
Seneye tekrar ve daha görkemli bir şekilde olmasını diliyoruz.
Sonra Kültür Yolu Festivali oldu.
Açık söylemek gerekirse ve lütfen kimse kırılmasın, bir çoğumuzun yabancısı olduğu yazarlar ve sanatçılar gelmişti. Garip duygu aslında ama tabiri caiz ise durumun ‘alıcısı’ vardı.
Konserler çok kalabalık ve coşkulu geçti.
En son da, 30 yıllık hasret sonrasında Diyarbakır Newroz Meydanı’nda verilen Koma Amed konseri.
Yüzbinlerce insan katıldı desem mübalağa yapmış olmam.
Ailece gelenler, gençler, anne ve babalar, çocuklar. Sadece Diyarbakır değil neredeyse bölgenin tümü alana gelmişti. Kürtçe üzerinde inanılmaz baskıların olduğu 1988 yılında sanat hayatına başlamış, herkesin diline yuva kuracak şarkılar okumuş ve sonra da buraları terk etmiş olan Koma Amed harika bir konser verdi.
Ve böylesi etkinlikler Diyarbakır’ın huzurlu bir nefes aldığının göstergesi oluyor. Bizler ve şehrimiz, bunca sorunlu zamanlar sonrasında böyle rahat ve huzur içinde zamanlar geçirmeyi ziyadesiyle hak ediyoruz sanırım.
Daha nice güzel ve huzurlu günlere…
